tegenwoordig rennen mensen

in paniek weg

van stilte:

in lawaai en woede,

seks en in de cornflakes

selfie in –

– het perfecte zelfportretten.

 

Kleurrijk in een leugen,

jungle op asfalt.

 

 

En als je naar beneden duikt,

in dat eindeloze,

stille rijkdom,

je zult zien hoe leeg en nutteloos ze zijn,

al dat fals gebabbel.

 

Met slechts een paar kruimels

zout en peper,

bitter en zout

de waarheid achter het gebabbel.

 

Meestaal praten het meest

degene die niets te zeggen hebben,

en uit hun mond kwijlen

alleen

botte messen.