Za Jelicu R.
Napatih se, právo,
Isus na klizavom križu,
tog dana u Firenci.
Lile su kiše na prastare krovove grada,
a ja povazdan oprezno pipkah
po skliskoj kaldrmi.
Okrijepiše me samo,
načas,
domaća pasta
i dvjetri kapi
vrućega vina,
u bistrou na uglu.
Jedino što me je,
vani, grijalo,
bješe sjećanje na akvarel
u starom zavičaju:
iz njega žeže
vatra Mediterana,
ono kad cuke i mace
panično traže hlada,
a ljudi se lijeno vuku
po sobama,
ili pak friškastim podrumima,
s nadom u maestral
i dobru čašu gemišta.
.
Goran Sarić
